மின்னலே...

ஏனடி எனை கொன்று போகிறாய்
என் கண்ணிலே நிதம் உப்பை காய்ச்சிகிறாய்
என் காதலை நீ ஏற்பதென்ன தீவிரவாதமோ...

சில பார்வைகள் நீ தந்து போனதும்
என் வார்த்தைகள் உடன் நின்று போனது
உன் கண்ணிலே என் காதல் பூக்கவே
என் கண்களே தினம் நீரை வார்க்குதே
என் காதல் இன்று வரண்டு போன மேகமானதே...

பால் குடிக்க காத்திருக்கும் அன்னை போலவே,
என் காதலையே நீ சுவைக்க காத்திருக்கிறேன்.
வானம் பார்க்க காத்திருக்கும் உழவன் போலவே,
உன் பார்வை பட காத்திருக்கும், ஏழை பக்தனே,
எப்போதும் நான் உனையே எண்ணி தேய்கிறேன்...
நீ இப்போதும் தான் மறைந்தே மறுப்பு சொல்கிறாய்.

வண்ண வண்ணமாய் அணிந்த உன் வளையல் ஓசையே
அது கொஞ்ச கொஞ்சமாய் எனக்கு போதையானதே.

போதையென்று ஒன்றை கண்டேன் உன்னிடத்திலே
அடி பேதை என்று விலகிச் சென்றாய் இமைப் பொழுதிலே.
நீ தந்த போதை தானே களைந்து போகுமோ - அடி
நீ இன்றி போனதாலே மாற்று தேடுமோ
எப்போது நான் உனக்கு சொந்தமாகுவேன்?
அப்போது தான் என் உடல் உயிராகுமே.

மீ. வேலு

மீ. வேலு - ன் இதர படைப்புகள்